czyli dlaczego Pani magister inżynier technologii leków została fotografem

W mojej historii nie znajdziecie zapewnień że od dziecka biegałam z aparatem czy że fotografia była moją pasją od samiusieńkiego początku. Jako dziecko marzyłam żeby zostać prawnikiem, lekarzem, chemikiem na pewno nie chciałam zostać fotografem i to w dodatku ślubnym. W moim logicznym i matematycznym świecie nie było miejsca na sztukę. Przeszłam daleką drogę w politechnicznym labiryncie matematyki i chemii by w końcu wyjść z niego i odnaleźć swoją pasję. Zrozumiałam że najważniejsze to robić w życiu to co się kocha. Wbrew pozorom matematyczne myślenie to nie tylko trudne do rozwiązania zadania, to ogromny zbiór danych pozwalający  wykonać poruszające serca i umysły fotografie.  Odkryłam, że tak obca mi fotografia jest mi jednak niesamowicie bliska i dobrze znana, to w niej ukryte są proporcje, linie czy osie symetrii. Dzięki matematyce było mi o wiele prościej zrozumieć i nauczyć się jak działa aparat, jak porusza się i odbija światło, jak prawidłowo odczytać histogram czy prawidłowo przeprowadzić post produkcję fotografii w cyfrowej ciemni to wszystko sprawiło że w konsekwencji nauczyłam się robić zdjęcia – naprawdę dobre zdjęcia.

Swoją pasję odkryłam 6 lat temu, zdobywając przez ten czas doświadczenie i doskonaląc warsztat w trakcie pracy zarówno z modelkami jak i Parami Młodymi. Swoją pasję zmieniłam w pracę, a pracę w pasję. Kocham to co robię i robię to co kocham dzięki czemu dostarczam Wam zdjęcia wykonane z matematyczną precyzją i artystyczną duszą.